Η ΠΑΛΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Κυριακή 15 Ιουλίου 2007


ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ

Εδώ ήταν ποτάμι παλιά, Φώσα το λέγανε, από ό,τι έχω ακούσει από τη μάνα μου και τη γιάγια μου, δηλαδή. Από το απέναντι σπίτι ακούς ακόμα το νερό να περνάει. Οι περισσότεροι μένουμε εδώ από τότε που γεννηθήκαμε, κοινωνία κλειστή. Εγώ είμαι 74 χρονών. Για να έρθω εδώ στη γιάγια μου δεν υπήρχαν οι σκάλες της Αγ. Νικολάου. Ήταν ένα βουνό με πικραγγουριές και σκαρφάλωνα, το κακόμοιρο, για να έρθω απάνω. Δεν υπήρχε τίποτα. Εδώ ο κόσμος προσέχει τα σπίτια, κάθε χρόνο βάψιμο, λουλούδια στις αυλές και στα μπαλκόνια. Τα περισσότερα είναι με ένα όροφο για να είναι αμφιθεατρικά, με τέτοια θέα. Μια ομορφιά είναι την άνοιξη και το καλοκαίρι, ειδικά το ηλιοβασίλεμα.





http://www.youtube.com/watch?v=lPDYNKV4RwI

Ξέρεις τι θέλω; Το βλέπετε όμορφο αυτό εδώ. Θα ήθελα άμα κάνετε συζήτηση και τέτοια –εμένα δε με νοιάζει, εγώ θα πεθάνω, αρκεί να μη γίνει όταν είμαι εγώ- είναι αμαρτία, να μην τα γκρεμίσουν ρε παιδί μου, είναι ωραία. Είναι άλλη Πάτρα εδώ. Εγώ θα το ήθελα σαν τη Πλάκα της Αθήνας. Κάποιοι είχαν άλλες βλέψεις για εδώ, ήθελαν να το κάνουν την «Πλάκα» της Πάτρας. Δεν έχουμε τουρίστες. Εσύ πόσες φορές έχεις έρθει εδώ πάνω; Είδες κανά τουρίστα; Πού είναι η ζωντάνια; Πού είναι αυτό που πρέπει να πούμε κάτω; Αν γκρεμίσουν τα σπίτια θα γίνει στέκι, θα πέσουν ενέσεις. Εμένα δε με ενδιαφέρει, εγώ μπορώ να τους ανοίξω εδώ πάνω να δούνε και τις πέτρες μέσα. Δεν υπάρχουν αρχαία εδώ, τα έχουν σκάψει όλα. Λοιπόν, δε με ενδιαφέρει, αλλά τέλος πάντων δεν το βλέπω πως είναι σωστό να χαλάσουν κάτι ωραίο και δεν τον πληρώνουν τον κόσμο, αποζημίωση τίποτα! Καλύβια ήταν ή σπίτια τέτοια ωραία μέσα ήτανε τα ίδια δίνουν. Για όνομα του Θεού.





Εκεί είναι μόνο νεροχύτες! Όλοι οι γονείς έχουν πεθάνει, μόνο τα παιδιά υπάρχουν που είναι στην ηλικία μου. Τα σπίτια αυτά γκρεμιστήκανε στον μεγάλο σεισμό. Πρώτα έπεσε το πρώτο όπως κοιτάς από δεξιά. Το μπαλκόνι του ήταν έτοιμο να γκρεμιστεί κι έπεσε. Μετά έπεσε το δεύτερο, του λένε γκρέμισέ το… τίποτα… τίποτα… από λεφτά…λέμε τίποτα ε… κανένας τίποτα δεν έχει πάρει… Το τελευταίο έπεσε γιατί ο προτελευταίος το κατέβασε και με την κουτάλα το διέλυσε! Ξέρεις τί ωραία ήτανε; Με τις πόρτες τους και εκείνα τα τσιντερέκια! Όλα είχανε μπαλκόνια. Το πρώτο είχε δύο μπαλκόνια μικρά. Το δεύτερο είχε δύο παράθυρα, ένα από δω κι ένα από κει κι ένα μπαλκονάκι στη μέση και πάντα είχαν από κάτω άλλο σπίτι, πάντα η πορτούλα κάτω… Το τρίτο ένα παράθυρο από δω, ένα από κει και το τέταρτο πάλι το ίδιο. Τα παράθυρα ήταν απλά σαν της κυρίας δίπλα, όχι σε τέτοια κατάσταση εκεί, πιο παλιά. Τα κάγκελα ήταν λιτά, ίσια σαν εδώ του κυρ-Γιώργου… Λίγο πολύ τα σπίτια μοιάζαν μεταξύ τους…Όλα μοιάζαν μεταξύ τους!